Hipokaliemia: wszystko, co warto o niej wiedzieć
Wiesz już, że hipokaliemia jest ściśle związana z niedoborem potasu. Pojawia się, kiedy stężenie potasu we krwi jest zbyt niskie (poniżej 3,5 mmol/l). Wyróżniamy hipokaliemię łagodną (3,1–3,5 mmol/l), umiarkowaną (2,5–3,0 mmol/l) oraz ciężką (poniżej 2,5 mmol/l).
Przyczyny hipokaliemii
Głównymi przyczynami hipokaliemii są: niedostateczna podaż potasu (przyjmowanego z pokarmem lub w wyniku nieprawidłowej terapii niedoborów) albo zaburzenia elektrolitowe. Odwodnienia, biegunki, zatrucia pokarmowe i infekcje przewodu pokarmowego, podczas których organizm usuwa wodę wraz ze składnikami mineralnymi, są więc w tej kwestii szczególnie istotne. Co więcej, obfite i przedłużające się miesiączki również mogą prowadzić do niedoboru potasu.
Hipokaliemia bardzo często występuje w korelacji z innymi schorzeniami. Ma zwykle związek z lekami, które stosowane są w przypadku wielu przewlekłych chorób. Szczególnie uważne powinny zatem być osoby z nadciśnieniem tętniczym, zaburzeniami rytmu serca, cukrzycą, niewydolnością nerek, zaburzeniami hormonalnymi oraz ci, którzy są zagrożeni udarem mózgu.
Objawy niedoboru potasu
Zalecamy skonsultować się z lekarzem POZ, jeśli obserwujesz u siebie objawy takie jak: drętwienie kończyn, zaparcia, zaburzenia rytmu serca, skurcze mięśni czy ogólna niemoc. Konkretny zestaw badań zaproponowany przez specjalistę powinien rozwiać twoje wątpliwości. Warto też ustalić przyczynę wystąpienia niedoboru potasu (psst, niedoborom potasu często towarzyszy niski poziom magnezu, dlatego lekarz prawdopodobnie zleci ci zbadanie poziomu i tego pierwiastka).
Rola potasu w organizmie
Potas pełni bardzo ważne funkcje w organizmie. Mało kto wie, że ten pierwiastek reguluje ciśnienie krwi i gospodarkę wodną organizmu, pobudza wydzielanie insuliny, aktywuje enzymy komórkowe, a także kontroluje skurcze i pracę mięśni.
Prawidłowe stężenie potasu chroni przed rozwojem chorób układu sercowo-naczyniowego.
Hipokaliemia to także niezależny czynnik sprzyjający wystąpieniu migotania przedsionków, zwiększa bowiem ryzyko migotania przedsionków aż o... 63%(!) [Rotterdam Study 2013], a migotanie przedsionków to aż 5x wyższe ryzyko udaru mózgu i 2x wyższe ryzyko zawału serca.
Leczenie niedoboru potasu tylko pod nadzorem lekarza
... i, jeśli jest taka potrzeba, za pomocą leków(!), a nie suplementów diety. Przewagą leków z potasem nad suplementami diety jest przede wszystkim to, że możesz je bezpiecznie stosować, oczywiście po dostosowaniu terapii do aktualnych wartości (czyli zgodnie z zaleceniami lekarza). Dieta także pomaga utrzymać poziom potasu na właściwym poziomie, ale nie leczy niedoborów potasu.
Zobacz także:
Więcej informacji na temat niedoborów potasu znajdziesz TUTAJ.
Warto przy tym pamiętać, że niebezpieczny dla zdrowia jest zarówno niedobór potasu, jak i jego nadmiar. Dlatego też kontrola poziomu tego pierwiastka we krwi to tak istotny element w procesie leczenia.
